Geografia każdego regionu ma ogromny wpływ nie tylko na krajobraz, ale także na kulturę. Egipt, którego starożytna cywilizacja jest przedmiotem międzynarodowego kultu i badań, położony jest na dwóch kontynentach: Afryki i Azji.

Egipt, położony między północno-wschodnim krańcem Afryki a zachodnią Azją, tuż przy półwyspie Synaj, graniczy od północy z Morzem Śródziemnym, a od wschodu z Morzem Czerwonym. Jednak najbardziej znaczącą cechą geografii Egiptu jest rzeka Nil, jedna z najbardziej znanych rzek świata.

W Egipcie mniej niż 10% powierzchni ziemi jest zaludnione lub wykorzystywane do uprawy. W rezultacie powstało terytorium praktycznie przypominające pustynię. To właśnie czyni geografię Egiptu tak wyjątkową.

Ludność i obszary rolnicze koncentrują się w dolinie i delcie rzeki Nil. Na zachodzie znajduje się Pustynia Libijska i część pustyni Sahara. Na wschodzie znajduje się Pustynia Arabska.

Pustynia Libijska rozciąga się wzdłuż tak zwanego Wielkiego Morza Piasku. Jest to obszar, na którym znajduje się kilka depresji położonych nawet 100 metrów poniżej poziomu morza, takich jak al-Qattara, najniższy punkt na kontynencie afrykańskim.

Z kolei Pustynia Arabska położona jest na płaskowyżu, który osiąga wysokość 610 metrów, a szczyty sięgają wysokości 2000 metrów. Na południu znajduje się Pustynia Nubijska, rozległa, bezludna przestrzeń ciągnąca się do granicy z Sudanem.

W północno-wschodniej części kraju znajduje się Półwysep Synaj, na którym na południu znajdują się wysokie szczyty oraz najwyższy punkt Egiptu – Góra Świętej Katarzyny o wysokości 2637 m. Jest to również miejsce góry Synaj, czyli miejsce, w którym według Starego Testamentu Mojżesz otrzymał tablice z dziesięcioma przykazaniami.

Powiązany artykuł: Piramida Cheopsa i Złota Kopuła – architektoniczne cuda starożytnego świata

Klimat

Egipt ma suchy klimat, ale jest on dość zróżnicowany w różnych częściach kraju. Z wyjątkiem miesięcy zimowych, kraj otrzymuje niewiele opadów, które są głównie zlokalizowane na południe od Kairu. Opady deszczu wynoszą średnio od 2 do 5 mm rocznie.

Kraj ma łagodne zimy, z temperaturami w ciągu dnia oscylującymi wokół 15°C. Lata są bardzo gorące. Lato jest bardzo gorące, na pustyniach temepratury osiągają nawet 50°C. W delcie klimat jest łagodniejszy, częściowo dzięki wiatrom wiejącym od Morza Śródziemnego. W zimie wieje khamsīn, ciepły, silny wiatr z południowego wschodu.

W górach Synaju i niektórych miastach północnego wybrzeża sporadycznie pada śnieg, a mróz nie jest zupełnie nieznany. Kolejną cechą charakterystyczną dla pustyni jest duża różnica temperatur między dniem a nocą. Na pustyni można odnotować wahania do 40°C.

Geografia Egiptu: hydrografia

Rzeka Nil jest jedyną stałą rzeką Egiptu i jedną z najbardziej charakterystycznych cech geografii Egiptu. Jest drugą najdłuższą rzeką świata, ciągnącą się przez ponad 6 tysięcy kilometrów. Rzeka pokonuje w całym Egipcie dystans 1550 kilometrów.

Obszar jej delty, gdzie wpada do rzeki, ma istotne znaczenie dla zrozumienia struktury kraju i regionu. Tutejsza ziemia jest bardzo żyzna, dzięki osadom i składnikom odżywczym, które niesie ze sobą wielka rzeka.

Nil wpływa do kraju od południa, płynie przez pustynię do Asuanu, a następnie płynie doliną do Kairu. Stamtąd rozchodzi się w deltę, gdzie rozgałęzia się i tworzy dostatnie i żyzne tereny, które zabarwiają otaczającą je pustynię.

Każdego roku wylewy Nilu wzbogacają glebę o nowe składniki odżywcze dla roślinności, a zjawisko to znane jest wielu osobom jako „dar Nilu”. Jednak budowa Tamy Asuańskiej pomogła ustabilizować przepływ rzeki, zapobiegając szkodom spowodowanym przez niespodziewane lub nadmierne powodzie.

Nil odgrywał więc istotną rolę w rozwoju kultury egipskiej jako główne źródło zasobów tego kraju. Był to również główny szlak komunikacyjny dla ludzi i towarów. Dziś Nil, przecinający kilkanaście państw afrykańskich, jest jednym z najpopularniejszych szlaków turystycznych dla miłośników turystyki kulturowej.